วันอังคารที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ตอนที่ 94, 3 March 2010 - 08:31 PM

ตอนที่ 94, 3 March 2010 - 08:31 PM
โดย Hi s Tales ณ วันที่ 10 มิถุนายน 2010 เวลา 16:43 น.
หลังจากที่ลุงกลับบ้าน หลังใหญ่เมื่อไม่กี่วันก่อน เพื่อไปแก้ปัญหาภายในครอบครัว ตอนนี้สภาพจิตใจลุงก็ยังไม่กลับมาดีเหมือนเดิม ตอนนี้ลุงก็ไม่ยอมเข้ารับการกายภาพบำบัด และไม่ยอมให้คนใกล้ชิดเข้าเยี่ยม

และในค่ำวันนี้ เห็นวาลุงจะมีคิวนัดให้ บรรดาลูกๆ ทุกคน รวมถึงป้าด้วย ให้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเพื่อทำการพูดคุย และทำความเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น และอาจจะรวมถึงถึงอนาคตของการวางมือของลุงด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าลูกเต้า จะมาได้กันครบได้หรือเปล่า เพราะเรามั่นใจว่า จ่าไม่มาแน่นอน

ที่คิดเช่นนั้นก็เพราะจ่าไม่ต้องการเจอหน้าใครบางคน บ้านนี้ก็แปลก ตอนเด็กๆ กินข้าวหม้อเดียวกันแท้ๆ ตอนเด็กๆ ก็โตบ้านเดียวกัน แต่ทำไมตอนโตถึงขนาด จะฆ่าจะแกงกัน เหมือนกับว่าเป็นศัตรูกันมาแต่สิบชาติปางก่อน มีอยู่หลายเหตการณ์ ที่เมพ ต้องเจ็บกาย และช้ำใจ เพราะจ่า

ใครๆ ก็รู้กันดีว่า จ่าไม่กินเส้นกับเมพมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไล่มาตั้งแต่เรืองที่จ่าเมาแล้ว กระชากผมเปียของเมพขาดคามือ หรือไม่ก็เอาปืนจ่อเมพให้สาบานต่อหน้าไฟว่าเมพจะไม่มาเป็นแคนดิเดทของจ่า การทำเมพแขนเดี้ยง การยิงหมาของเมพตายไปสองตัว การที่จ่าไปแย่งซีนแจกใบประกาศที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแถว ๆ ท่าพระจันทร์

แต่ที่แตกหักกันจนหน้าก็ไม่อยากจะมองก็เห็นจะเป็นเรื่องที่เมพขโมยซีนของจ่า ไปเป็นประธานเปิดงานที่สวนน้ำที่แดนไกล คราวนั้จ่าโกรธเมพมากๆ เพราะเดิมทีลุงมอบหมายให้จ่าไปเป็นประธานเปิดของธุรกิจนั้น แต่เมพไปขอร้องลุงว่าอยากไปเอง เรียกว่าไม่ไว้หน้าจ่าห้าวเลยทีเดียว

แต่มีเรื่องหนึ่งที่เป็นเรื่องคลาสิก ยกให้เป็น
Talk Of The Town มากที่สุดเรื่องหนึ่งก็คือ

เมื่อไม่กี่ปีก่อน จ่าและเพื่อนๆ ไปกินอาหารที่ ศิริเดือน หอยหลอดแถวๆ เมืองทอง(ไม่ได้ค่าโฆษณา///ผู้เรียบเรียง) จ่าชอบมากินที่นี่เป็นประจำ คือมาแบบเงียบๆ แต่วันนั้นไม่เหมือนกับวันอื่นๆ คือจะเรียกว่าโลกมันโครตจะกลมก็คงจะว่าได้ ระหว่างที่จ่านั่งกินอาหารอยู่นั้น

ก็มีรถตู้สีเข้มคันใหญ่ตรงมาจอดที่หน้าร้าน คนที่เปิดประตูรถเดินลงมาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นเมพนั้นเอง พอเป็นอย่างนี้ ป้าเจ้าของร้านคงลืมตัว แกคงนึกว่า เมพเป็น อั้ม พัชราภา กำลังออกนอกสตู มาถ่ายทำละครช่อง 7 อยู่ ป้าก็เลยรีบวิ่งไปต้อนรับขับสู้ ขอถ่ายรูปให้เป็นศรีแก่วงตระกูล ที่สำคัญที่จะขาดไม่ได้เลย เพราะถือเป็นท่าไม้ตายประจำตัวเมพก็คือ ท่ายื่นมือรับซองอังเปาสีขาว ที่เมพใช้เป็นประจำ

แต่ทั้งหมดที่ป้าแกทำไป ป้าก็คงลืมนึกไปว่า เหตุการณ์ทั้งหมดที่ป้ากำลังทำ มันอยู่ในสายตาของจ่า เพราะจ่ากำลังตักหอยทอดเข้าปากอยู่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลที่เกิดเหตุ

แล้วแบบนี้จะให้จ่าห้าวคิดเป็นอื่นว่าอย่างไร ทั้งที่จ่าก็นั่งหัวโด่ เป็นพระประธานอยู่อย่างนี้ รูปซักใบก็ไม่เห็นจะมาถ่ายคู่กับจ่าให้เป็นศรีแก่วงศ์ตระกูล ซองอังเปาสีขาวซักซองก็ไม่มี จ่าก็เป็นคน มีความรู้สึก อย่างงี้ไม่ให้จ่า รมณ์บ่จอย ได้ไง

จ่าลุกออกจากโต๊ะ ทั้งที่หอยทอด ยังกินได้ไม่ถึงครึ่งจาน แต่เรื่องยังไม่จบ เพราะว่ามีฉากที่คลาสิกไปกว่านั้น ก็คือ ฉากสะโลโมชั่น ของจ่ากำลังเดินผ่านหน้าเมพไปโดยที่ทั้งคู่ไม่หยุดทักทายกัน หรือแม้แต่จะเอ่ยปากพูดคุยกัน ฉากนี้เล่นเอาชาวบ้านที่กินข้าวที่นั่น และเด็กเสริ์ฟ อ้าปากค้าง งงกันเป็นไก่ตายแตก

ถ้าใครอยากพิสูจน์ก็ลองไปถามเด็กเสริ์ฟที่นั่น แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครกล้า กล่าวถึง
The Classic Moment ฉากนั้นอย่างตรงๆ หรือไม่

และนี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ลุง เจ็บไปถึงทรวง เพราะถ้าใครมีลูกก็จะรู้ว่า หัวอกคนป็นพ่อเป็นแม่ การ ที่เห็นลูกไม่รักกันยังไม่พอ แถมลูกๆ ยังจะฆ่า จะแกงกัน ใครเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ช้ำใจก็ให้มันรู้ไป

โอเคตอนนี้ เริ่มทยอยมากันแล้ว ขอตัวก่อนแล้วกัน
????????????.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น