ตอนที่ 133, 8 May 2010 - 12:41 PM
ทุกๆ ปีหลังจากที่งานวันนั้นผ่านมาถึง มันอาจจะเป็นวันที่สำคัญมากสำหรับคนในครอบครัวของลุง และมันก็เป็นวันที่ ทุกคนในครอบครัวของลุงจะได้มาพร้อมหน้าพร้อมตากัน
และถ้าเลือกได้ทุกคนในครอบครัวลุงก็อาจที่จะให้มีงานๆ ตราบนานเท่านาน แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้ใครบางคนใน ครอบครัวลุง อาจจะไม่คิดเช่นนั้น
ในงานวันนั้นมันเป็นการพบกันระหว่างจ่า และลุง ในรอบหลายๆ วัน เพราะเป็นที่ทราบๆ กันดีว่า หลังๆ จ่าๆไม่ไปเยี่ยมลุง นานๆ จะเห็นจ่ามาซักครั้ง แต่ก็ยังดีกว่าซูซี่ ที่เรียกว่า เธอไม่เคยมาเยี่ยมลุงเลย
เธอจะแสดงอาการรักลุงมากก็ช่วงวันนี้ และวันคล้ายเกิดของลุง เพราะซูซี่ มีความปรารถนา ที่อาจจะเป็นเหมือนเก่า เธอยังหวังที่จะได้ตำแหน่งของเธอกลับคืนมา เพราะหลังจากที่เธอแอบแหกกฎประเพณี หนีตาม สามี แอบไปตั้งท้องมีลูก ภาพอันขมขื่น ที่เธอทำให้ลุงเสียใจ ลุงยังจำฝังใจ
เธอรอปีแล้วปีเล่า แต่มันก็ไม่ทำให้ลุงใจอ่อน
และในวันนี้เช่นกัน ที่จ่า ก็ต้องเฝ้า โดยที่จริงลุงสัญญากับจ่าเอาไว้ว่า ลุงจะมอบคฑาทองคำให้กับจ่า เมื่อลุง ครบแซยิด แต่เอาเข้าจริงลุงก็ไม่ยอมยกมอบให้จ่าซักที
พอมาปีนี้ จ่าคิดว่า ต่อจากนี้ไป งานนี้ทีไร จ่าไม่อยากเป็นเพียงแขกรับเชิญ จ่าอยากมีงานนี้เป็นของตัวเองบ้าง
ครบรอบวันนี้ทีไร จ่าก็คิดมาตลอด ยิ่งเวลาผ่านไป จ่ายิ่งต้องคิด เพราะจ่าคงเห็นแล้วว่า มันควรที่จะได้เวลาของจ่าเสียที
เพราะ จ่าเองก็ไม่รู้ว่า โรงงานจะอยู่ได้นานซักเท่าไร และโรคร้ายที่จ่าเป็นได้หลายปี ถึงแม้ว่า จ่าจะลองมาหมดทุกวิธี ไม่ว่าจะเป็นการกินยา การเปลี่ยนถ่ายเลือดที่เยอรมัน การเป็นอาสาสมัครทดลองใช้วัคซีน
แต่มันก็ดูเหมือนว่า เชื้อโรคกลับไม่ยอมลดลง มิหนำซ้ำ มันกลับเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ประกอบ กับทายาท ที่จ่าคาดหวังว่า จะมอบให้ขนมปังรับช่วงต่อ แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับจ่า จ่าอุตส่าห์ให้หมอ จงเจตน์ แยกเชื้อที่ปราศจากโรค เลือกเพศชาย ยอมอัพเกรด รัศมีจันทร์ จากสาวบ้านนา ให้มาเดินพรมแดง
แต่ก็เป็นอย่างที่เห็น ขนมปัง กลายเป็น เด็กพิเศษ
หลังจากที่เสร็จงานวันนั้น จ่าก็มีปากเสียงกับลุงถึงเรื่องเดิมๆ ที่จ่าอยากได้ แต่ก็เป็นไปตามคาดลุงไม่โอเค ด้วย ลุงบอกว่าจ่ายังไม่พร้อมที่จะรับมอบคฑาทองคำ แต่ลุงก็ไม่เคยปริปาก และเปิดใจให้จ่าฟังถึงเหตุพลที่ว่าทำไมลุง ไม่ยอมมอบคฑาทองคำ ให้จ่า เสียที
เหตุที่ลุงไม่อยากให้จ่าได้รับช่วงต่อจากลุงนั้น ลุงไม่เคยพูดกับจ่าตรงๆ ว่าเพราะอะไร เพราะลุงทราบว่าจ่าไม่รับเหตุผลของลุงเป็นแน่
แต่ก็พออนุมานได้ว่า การที่ลุงได้มายืนตรงจุดๆ นี้ มันก็เป็นสิ่งที่ลุงไม่เคยคาดคิดมาก่อนเหมือนกัน เพราะเดิมที่ ลุงไม่เคยคิดว่า โป๊ย จะต้องมีชะตากรรมเป็นอย่างนี้
การที่ลุงเข้ามาอยู่ตรงจุดๆ นี้ มันก็ต้องแลกมาด้วยการสูญเสียคนที่ลุงรัก ไม่เคยมีใครเคยได้ยินอะไรจากปากลุง เกี่ยวกับเหตุการณ์ลึกลับของเมื่อเช้าวันนั้น แต่ทุกครั้งที่ลุงป่วยหนักจนเข้าโรงพยาบาล ภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าวันนั้น มันก็คอยกับมาหาลุงทุกครั้งไป
พูดถึงเหตุการณ์เช้าวันนั้น ก็ต้องกล่าวถึงคนๆ หนึ่ง ที่ชื่อว่า ประสิทธิ์ คนๆ นี้ ลุงเป็นหนี้บุญคุณเขาเป็นอย่างมาก เพราะตอนที่ โป็ย ยังอยู่ ลุงกับโป็ย มักจะแอบหนีออกจากบ้านหลังใหญ่ โดยขี่จักรยนไปเล่นที่ บ้านใหญ่ แถวๆ ถนนวิทยุ กับ,ลูกชาย ของ ประสิทธิ์ เป็นประจำ
ทั้งลุง และโป็ย นับถือ ลูกชาย ของ ประสิทธิ์ ที่ชื่อ ปิติ เป็นอย่างมาก และ ปิติ กับภรรยาก็เป็นคู่เดียวที่ได้ น้ำจากโป็ย
( เป็นที่น่าสังเกตุว่า แต่ถ้าคู่ไหนได้น้ำจากลุง เป็นอันต้องหย่าแทบทุกคู่เลย หลังๆ ลุงจึงไม่ค่อยให้น้ำ )
ปิติ เคยขายโพล์ก อยู่แถวๆ นพวงศ์ ไม่ไกลจาก วัดเทพศิรินทร์ ตอนนั้นลุงก็ยังได้หุ้นโพล์กกับเขาด้วยอยู่เลย ลุงจะเรียก ปิติ ว่า ท่านพี่ทุกคำ ลุงนับถือเขาเป็นอย่างมาก
ตอนที่ ลุง ได้ทำสิ่งนั้นลงไป ลุงบอกว่า ลุงไม่อยากเป็นต่อแล้ว ลุงพูดเองว่า ถ้า ปิติ ไม่มีข้อต้องห้าม ลุงจะยกตำแหน่ง ประธานโรงาน ให้ไปแล้ว
ลุงเป็นหนี้ชีวิต ของ ครอบครัวของ ประสิทธิ์ เป็นอย่างมาก
เพราะว่า ประสิทธิ์ ได้ช่วยเหลือลุงให้พ้นคดีความต่าง ที่ลุงได้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยไม่ว่าจะบุคคลภายใน หรือภายนอกโรงงาน ตอนนั้นลุงเครียดเป็นอย่างมาก เพราะหลังจากที่ลุงได้ตำแหน่งอีกไม่กี่เดือน ลุงก็ต้องออกนอกประเทศ เพื่อหลบหนีปัญหา ตามคำแนะนำของ ประสิทธิ์
ลุงเล่าว่า มันเป็นช่วงเวลาที่ขมขืนอย่างแสนสาหัส ที่ต้องออกจากโรงงานในฐานะผู้ต้องสงสัย เหตุการณ์ดังกล่าวเหล่านั้น ลุงไม่เคยมีความสุขเลยตลอดเวลาที่ต้องอยู่ต่างแดน
และการที่โรงงานอีกแห่งแถวๆ อังกฤษ ไม่ยอมให้ลุงไปเยี่ยม เพราะเขาหาว่าลุงเป็น คนกระทำกับโป็ย เหตุการณ์นี้มันก็ทำให้ลุง เกือบที่จะถอดใจสละตำแหน่ง
เหตุการณ์ต่างๆ เหล่านั้น ลุงจำได้ไม่ลืม หลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานลุงก็ยังจำมันได้ดี ลุงคงไม่อยากให้ใครที่จะมาสานต่อลุง ต้องเข้ามาด้วยความรู้สึกที่ขมขื่นสูญเสียเหมือนลุง
ด้วยสังขารของลุงตอนนี้ ลุงก็ต้องหันกับมาคิดแล้วว่า ต้องมีใครซักคนที่ เข้ามาสานต่อ ตำแหน่งที่ลุงต้องแลกมาซึ่งความสูญเสีย
แต่ ลุงจะวางแผนอย่างไรกับอนาคตของโรงงาน
ถ้าไม่ผลิกโผเดิม เห็นทีก็คงจะเป็นจ่า แต่หลังๆ ลุงเริ่มป่วยทางสมอง ความคิดหลายเรื่องของลุงเริ่มเปลี่ยนไป แว่วๆ มาแล้วว่า ลุงอาจจะจัดโผเสียใหม่
เห็นทีจ่าอาจจะไม่เต็งหามอีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น