ตอนที่ 76, 18 February 2010 - 04:39 PM
เมื่อวานที่ไม่ได้เข้ามา ก็เพราะที่นี่ลุงจัดงานพิเศษให้กับคนพิเศษ เหตุการณ์นี้ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมานานแต่ลุงก็ไม่เคยลืมกัน ทุกครั้งที่ลุงย้อนนึกไปถึงเช้าวันนั้น มันก็ทำให้ลุงน้ำตาคลอทุกที ถึงแม้ทีมงาน และที่ปรึกษาต้องการให้ลูกจ้างลืมเรื่องราวที่เกี่ยวกับเช้าวันนั้น
อาทิ ทำอย่างไรก็ได้ที่ทำให้คนรุ่นใหม่ ลืม หรือไม่รู้จัก เขา เช่นห้ามจัดงานเฉลิมฉลอง ห้ามเอาออกสื่อทีวี โทรทัศน์ ห้ามขึ้นรูปคัตเอาท์ ตามสถานที่ต่างๆ ก็ลองคิดดูว่า ขนาดอีกคนที่พึ่งตายไปไม่นาน จัดงานออกทีวี ฉายหนัง เพื่อให้รำลึกถึงอยู่ตั้งหลายวัน แต่กับอีกอีก เป็นเหมือนกันแต่กลับเงียบเป็นเป่าสาก ที่ลุงอยากให้เป็นเช่นนี้ก็เพราะ
ถ้าไปประชาสัมพันธ์มากๆ ลูกจ้างก็จะเกิดคำถามว่า เขาเป็นใคร และเป็นอะไรตาย แล้วใครฆ่าเขา อ้าว ลุงมีพี่คนอื่นอีกด้วยหรือ
ทุกวันนี้ลุงไม่ไปเหยียบที่เกิดเหตุอีกเลย แต่ที่นั่นก็ยังเปิดให้เป็นที่รับรองเวลาแขกไปใครมา ที่นั่นชั้นหนึ่ง
จะมีลูกของย่าเล็ก และลูกชายตอนเด็กๆ ของย่าเล็ก
ชั้นสองที่นั่นถูกปิดตาย และลุงสั่งให้ รีโนเวท ใหม่หมดทั้ง ห้องที่เกิดเหตุตอนนี้สภาพไม่เหลือเค้าเดิม ทาสีใหม่ ทุบห้องเป็นห้องเดียว ใครอยากจะมาดูเพื่อหาหลักฐาน เรียกว่าหมดสิทธิ์
สมัยที่แม่ของลุงยังอยู่ ท่านจะทำบุญ และนั่งสมาธิ อุทิศบุญกุศล ให้กับเจ้ากรรมนายเวร ท่านทำเช่นนี้มาทุกปี ขนาดปีทีท่านตาย วัยสุดท้ายท่านยังฝากขอโทษ ให้อโหสิกรรม เลิกแล้วต่อกัน
มีเรื่องเล่าว่า ก่อนวันยิงประหาร ท่านลงทุนนั่งทำสมาธิ และชวนลุงนุ่งขาวห่มขาวก่อนวันนั้นถึง 7 วัน งดกินเนื้อสัตว์ แสดงว่าท่านรู้แล้วว่าการกระทำเช่นนั้น นับว่าเป็นการทำบาปมหันต์ หลังจากนั้นมาลุงก็ทำบุญให้กับเขาเหล่านั้นทุกๆ ปี และเลิกกินเนื้อ เพื่อมอบบุญให้เขาทั้งหมด เมื่อวานลุงก็นุ่งขาวห่มขาว ทำเหมือนกับหลายๆ ปีที่ผ่านมา แต่ปีนี้แปลกว่าปีอื่นๆ เพราะลุงพูดว่า
ที่เป็นเช่นนี้ ก็คงเป็นความผิดของฉันเอง จริงๆ แล้วลุงเคยมีความคิดที่จะสารภาพผิดอยู่หลายครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่งสมัยที่ ลุงได้เป็นท่านประธาน ลุงจะไปแนะนำตัวที่อังกฤษ แต่โดนเจ้าหน้าอังกฤษที่อินเดียปฏิเสธเสียก่อน เพราะเขาเชื่อว่า ลุงเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด และมารู้ที่หลังว่า มีคนตายไปอีก 3 คน เขายิ่งรับไม่ได้ งานนี้ลุงรู้สึกว่ามันทำร้ายจิตใจมาก
ในครอบครัวลุงห้ามมีการพูดถึงเรื่อง นี้ อยากให้ทุกคนลืม คิดเสียว่าลุงไม่เคยมีพี่ชาย ที่บ้านลุงไม่มีรูปของพี่ชายแม้แต่รูปเดียว มีครั้งหนึ่งที่ผู้จัดการ ชช. ต้องการจัดงานฉลองให้พี่ชาย งานนี้ลุงปฏิเสธหัวชนฝา ลุงต้องการให้คนลืม แต่นี่ดันมาขุดคุ้ย ผู้จัดการ ชช. ก็เลยซวยอีก เพราะหวังดีแท้ๆ แกคงไม่รู้ว่าถ้าจะเอาใจลุง เรื่องนี้เป็นเรื่องต้องห้าม
เวลามีเรื่องทะเลาะกันที่ พี่สาวลุงก็จะโทษลุงว่า เหตุที่ลูกๆ ของหมอชิต ที่เป็นเช่นนี้ คือ ไม่เอาถ่าน และตายโหงก่อนวัยอันควร ก็เป็นเพราะหมอชิต ไปทำอะไรเอาไว้ผลกรรมก็ตกไปถึงรุ่นลูก
ตอนนี้ครอบครัวของทั้งหมด ลุงก็แอบให้เงิน และดูแลกันอย่างเงียบๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่นาย ปรีโป้ ต้อง การกลับเมืองไทย มีนาย ศิวลึงค์ เป็นคนคอยทำเรื่องให้ ทีแรกลุงก็ตีตกไป แต่นายปรีโป้ นี่ก็คนชอบเยอะ ภายหลังลุงเลยต้องโอเคด้วย แต่มีข้อแม้ว่า ถ้ากลับมาต้องห้ามพูดเรื่องเช้าวันนั้น และต้องกลับมาเป็นฝุ่นใต้ตีน และทำพิธีขอโทษบรรพชนอย่างเป็นทางการ นาย ปรี โป้ รับไม่ได้ ก็เลยได้กลับมาแต่เพียงขี้เถ้า??.
อาทิ ทำอย่างไรก็ได้ที่ทำให้คนรุ่นใหม่ ลืม หรือไม่รู้จัก เขา เช่นห้ามจัดงานเฉลิมฉลอง ห้ามเอาออกสื่อทีวี โทรทัศน์ ห้ามขึ้นรูปคัตเอาท์ ตามสถานที่ต่างๆ ก็ลองคิดดูว่า ขนาดอีกคนที่พึ่งตายไปไม่นาน จัดงานออกทีวี ฉายหนัง เพื่อให้รำลึกถึงอยู่ตั้งหลายวัน แต่กับอีกอีก เป็นเหมือนกันแต่กลับเงียบเป็นเป่าสาก ที่ลุงอยากให้เป็นเช่นนี้ก็เพราะ
ถ้าไปประชาสัมพันธ์มากๆ ลูกจ้างก็จะเกิดคำถามว่า เขาเป็นใคร และเป็นอะไรตาย แล้วใครฆ่าเขา อ้าว ลุงมีพี่คนอื่นอีกด้วยหรือ
ทุกวันนี้ลุงไม่ไปเหยียบที่เกิดเหตุอีกเลย แต่ที่นั่นก็ยังเปิดให้เป็นที่รับรองเวลาแขกไปใครมา ที่นั่นชั้นหนึ่ง
จะมีลูกของย่าเล็ก และลูกชายตอนเด็กๆ ของย่าเล็ก
ชั้นสองที่นั่นถูกปิดตาย และลุงสั่งให้ รีโนเวท ใหม่หมดทั้ง ห้องที่เกิดเหตุตอนนี้สภาพไม่เหลือเค้าเดิม ทาสีใหม่ ทุบห้องเป็นห้องเดียว ใครอยากจะมาดูเพื่อหาหลักฐาน เรียกว่าหมดสิทธิ์
สมัยที่แม่ของลุงยังอยู่ ท่านจะทำบุญ และนั่งสมาธิ อุทิศบุญกุศล ให้กับเจ้ากรรมนายเวร ท่านทำเช่นนี้มาทุกปี ขนาดปีทีท่านตาย วัยสุดท้ายท่านยังฝากขอโทษ ให้อโหสิกรรม เลิกแล้วต่อกัน
มีเรื่องเล่าว่า ก่อนวันยิงประหาร ท่านลงทุนนั่งทำสมาธิ และชวนลุงนุ่งขาวห่มขาวก่อนวันนั้นถึง 7 วัน งดกินเนื้อสัตว์ แสดงว่าท่านรู้แล้วว่าการกระทำเช่นนั้น นับว่าเป็นการทำบาปมหันต์ หลังจากนั้นมาลุงก็ทำบุญให้กับเขาเหล่านั้นทุกๆ ปี และเลิกกินเนื้อ เพื่อมอบบุญให้เขาทั้งหมด เมื่อวานลุงก็นุ่งขาวห่มขาว ทำเหมือนกับหลายๆ ปีที่ผ่านมา แต่ปีนี้แปลกว่าปีอื่นๆ เพราะลุงพูดว่า
ที่เป็นเช่นนี้ ก็คงเป็นความผิดของฉันเอง จริงๆ แล้วลุงเคยมีความคิดที่จะสารภาพผิดอยู่หลายครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่งสมัยที่ ลุงได้เป็นท่านประธาน ลุงจะไปแนะนำตัวที่อังกฤษ แต่โดนเจ้าหน้าอังกฤษที่อินเดียปฏิเสธเสียก่อน เพราะเขาเชื่อว่า ลุงเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด และมารู้ที่หลังว่า มีคนตายไปอีก 3 คน เขายิ่งรับไม่ได้ งานนี้ลุงรู้สึกว่ามันทำร้ายจิตใจมาก
ในครอบครัวลุงห้ามมีการพูดถึงเรื่อง นี้ อยากให้ทุกคนลืม คิดเสียว่าลุงไม่เคยมีพี่ชาย ที่บ้านลุงไม่มีรูปของพี่ชายแม้แต่รูปเดียว มีครั้งหนึ่งที่ผู้จัดการ ชช. ต้องการจัดงานฉลองให้พี่ชาย งานนี้ลุงปฏิเสธหัวชนฝา ลุงต้องการให้คนลืม แต่นี่ดันมาขุดคุ้ย ผู้จัดการ ชช. ก็เลยซวยอีก เพราะหวังดีแท้ๆ แกคงไม่รู้ว่าถ้าจะเอาใจลุง เรื่องนี้เป็นเรื่องต้องห้าม
เวลามีเรื่องทะเลาะกันที่ พี่สาวลุงก็จะโทษลุงว่า เหตุที่ลูกๆ ของหมอชิต ที่เป็นเช่นนี้ คือ ไม่เอาถ่าน และตายโหงก่อนวัยอันควร ก็เป็นเพราะหมอชิต ไปทำอะไรเอาไว้ผลกรรมก็ตกไปถึงรุ่นลูก
ตอนนี้ครอบครัวของทั้งหมด ลุงก็แอบให้เงิน และดูแลกันอย่างเงียบๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่นาย ปรีโป้ ต้อง การกลับเมืองไทย มีนาย ศิวลึงค์ เป็นคนคอยทำเรื่องให้ ทีแรกลุงก็ตีตกไป แต่นายปรีโป้ นี่ก็คนชอบเยอะ ภายหลังลุงเลยต้องโอเคด้วย แต่มีข้อแม้ว่า ถ้ากลับมาต้องห้ามพูดเรื่องเช้าวันนั้น และต้องกลับมาเป็นฝุ่นใต้ตีน และทำพิธีขอโทษบรรพชนอย่างเป็นทางการ นาย ปรี โป้ รับไม่ได้ ก็เลยได้กลับมาแต่เพียงขี้เถ้า??.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น