ตอนที่ 98, 5 March 2010 - 08:55 PM
ที่บ้านหลังใหญ่มีอาณา บริเวณมากมายนับหลายสิบไร่ บ้านของลุง ตั้งอยู่กลางหนองน้ำขนาดใหญ่ ที่รายล้อมไปด้วยตัวเงินตัวทอง ( ที่เป็นสัตว์เลื้อยคลาน ) ภายในบ้านมีหลายชั้น หลายห้อง แต่จะมีห้องๆ หนึ่งที่ลุงชอบหลบมาพักผ่อนเวลาลุงเหนื่อยๆ ห้องนั้นก็คือ ห้องดนตรี
ลุงจะชอบมาเป่าแซก และอาจจะเล่นดนตรีประเภทอื่นในบางครั้ง โดยการที่จะผ่านมาที่ห้องนี้ ลุงจะต้องเดินผ่านบันไดทางขี้นคดเคี้ยว และทางลาดไกลพอควร ทุกซอกมุม ลุงเคยเดินผ่านมาแล้วด้วยขาของลุงเอง ลุงคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี
ด้วยนิสัยส่วนตัวของลุงเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ค่อยฟังใคร เรียกได้ว่า รั้นสุดๆ เคยมีคนบอกลุงว่าถ้าลุงอยากจะลองกลับไปทำกายภาพบำบัดที่บ้านหลังใหญ่ ก็สามารถกลับได้ ถ้าอาการไม่ไหวจริงๆ ค่อยพากลับไปที่นี่ ทีมอภิบาลก็ได้เคยแนะนำไปแล้ว
แต่ก็ด้วยที่ลุงเป็นคนยึดติด คิดมาก ลุงไม่อยากกลับไปในสถานที่ ที่เดิมๆ ที่ลุงเคยใช้ชีวิตอยู่มาตั้งแต่ลุงยังหนุ่มๆ ลุงคงรับไม่ได้กับการที่ลุงจะต้องเห็นภาพบรรยากาศเดิมๆ เปียโนตัวเดิม โต๊ะกินข้าวตัวเดิม บันไดวนอันเดิม รถยนต์คันเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม มีเพียงแต่ลุงเท่านั้นที่ไม่เหมือนเดิม
ขนาดผ่าหลังไปเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนที่ออกมาใหม่ๆ ตอนนั้นอาการดีกว่าตอนนี้เยอะ เดินเองได้ถึงแม้จะช้าไปบ้าง คืนแรก ที่ลุงกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ ลุงยังซึมเศร้าไปตั้งหลายวันเลย
นับประสาอะไรกับวันนี้ มันไม่ยิ่งแย่แล้วไปใหญ่หรือ สภาพร่างกายลุงถ้าไปเทียบกับวันนั้นมันเทียบกันไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าลุงไม่อยากกลับ แต่ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงทำใจให้ยอมรับได้
เมื่อเห็นลุงเป็นเช่นนี้ ประกอบกับอาการของลุง ก็เป็นที่รู้กัน หลังจากนั้นก็ไม่มีใครที่จะแนะนำลุงให้กลับมาที่บ้านหลังใหญ่อีกเลย
และเมื่อสัปดาห์ก่อน ที่มีเหตุวุ่นวาย ลุงมีความจำเป็นต้องกลับมา จะเห็นได้เลยว่า ถึงแม้ว่าลุงจะกลับมาได้ไม่นาน แต่ การมาคราวนี้มันทำให้ลุงสภาพจิตใจของย่ำแย่ลงไปอีกมาก
การที่จะปรับเปลี่ยนโครงสร้าง และสิ่งรอบตัวให้เพียงเพื่อรองรับ การเปลี่ยนแปลงของลุง อาจจะทำได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่าเงินจะสามารถเนรมิตได้ทุกอย่าง แต่มันก็คงไม่สามารถซื้อความสุขของลุงให้กลับมา
และเงินก็ไม่สามารถจ้าง หรือซื้อให้ โรคพาร์กินสัน ที่ลุงเป็นให้หายขาดไปได้เช่นกัน ตอนนี้ลุงเริ่มทำใจแล้วว่า อาการของโรคมันจะทรุดลงเรื่อยๆ
ความเจ็บป่วย ไม่ได้เลือกว่าใครมีเงินมาก มีเงินน้อย แล้วมันจะเกิด หรือไม่เกิด ลุงก็รู้ตัวดีว่า เวลาต่อจากนี้ไป ลุงต้องต่อสู้กับอะไรบ้าง งานนี้ลูกชายทั้ง 3 ก็ไม่สามารถช่วยลุงๆได้
การมีเงิน และอำนาจ การประชาสัมพันธ์ มันอาจจะช่วยลุงให้อยู่ในตำแหน่งอย่างปลอดภัย แต่สิ่งดังกล่าวก็ไม่สามารถช่วยลุงให้หลีกหนีโรคร้ายได้ เงินทองอาจจะทำได้แค่เพียงบรรเทาชะลอ ยื้อเวลาก็เท่านั้นเอง
ลุงรู้ดีว่า อะไรจะเกิดกับลุงในเวลาที่เหลือ มิฉะนั้นลุงคงไม่ดำริที่จะให้เขากลับมา แต่ทำไมลุงไม่ลงมือทำเอง ทำไมต้องใช้จ่า เหตุผลง่ายๆ นั้นก็คือ
ลุงรู้ดีอยู่แล้วว่าจ่าทำไม่สำเร็จแน่ๆ เพราะใจจริงในใจของลุงไม่มีใครรู้ ว่าลุงกำลังคิดอะไรกันแน่
ก็คงต้องให้เวลาแก่จ่า ตอนนี้ก็เหลืออีกไม่ถึงสองวันแล้ว????????????..
ลุงจะชอบมาเป่าแซก และอาจจะเล่นดนตรีประเภทอื่นในบางครั้ง โดยการที่จะผ่านมาที่ห้องนี้ ลุงจะต้องเดินผ่านบันไดทางขี้นคดเคี้ยว และทางลาดไกลพอควร ทุกซอกมุม ลุงเคยเดินผ่านมาแล้วด้วยขาของลุงเอง ลุงคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี
ด้วยนิสัยส่วนตัวของลุงเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ค่อยฟังใคร เรียกได้ว่า รั้นสุดๆ เคยมีคนบอกลุงว่าถ้าลุงอยากจะลองกลับไปทำกายภาพบำบัดที่บ้านหลังใหญ่ ก็สามารถกลับได้ ถ้าอาการไม่ไหวจริงๆ ค่อยพากลับไปที่นี่ ทีมอภิบาลก็ได้เคยแนะนำไปแล้ว
แต่ก็ด้วยที่ลุงเป็นคนยึดติด คิดมาก ลุงไม่อยากกลับไปในสถานที่ ที่เดิมๆ ที่ลุงเคยใช้ชีวิตอยู่มาตั้งแต่ลุงยังหนุ่มๆ ลุงคงรับไม่ได้กับการที่ลุงจะต้องเห็นภาพบรรยากาศเดิมๆ เปียโนตัวเดิม โต๊ะกินข้าวตัวเดิม บันไดวนอันเดิม รถยนต์คันเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม มีเพียงแต่ลุงเท่านั้นที่ไม่เหมือนเดิม
ขนาดผ่าหลังไปเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนที่ออกมาใหม่ๆ ตอนนั้นอาการดีกว่าตอนนี้เยอะ เดินเองได้ถึงแม้จะช้าไปบ้าง คืนแรก ที่ลุงกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ ลุงยังซึมเศร้าไปตั้งหลายวันเลย
นับประสาอะไรกับวันนี้ มันไม่ยิ่งแย่แล้วไปใหญ่หรือ สภาพร่างกายลุงถ้าไปเทียบกับวันนั้นมันเทียบกันไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าลุงไม่อยากกลับ แต่ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงทำใจให้ยอมรับได้
เมื่อเห็นลุงเป็นเช่นนี้ ประกอบกับอาการของลุง ก็เป็นที่รู้กัน หลังจากนั้นก็ไม่มีใครที่จะแนะนำลุงให้กลับมาที่บ้านหลังใหญ่อีกเลย
และเมื่อสัปดาห์ก่อน ที่มีเหตุวุ่นวาย ลุงมีความจำเป็นต้องกลับมา จะเห็นได้เลยว่า ถึงแม้ว่าลุงจะกลับมาได้ไม่นาน แต่ การมาคราวนี้มันทำให้ลุงสภาพจิตใจของย่ำแย่ลงไปอีกมาก
การที่จะปรับเปลี่ยนโครงสร้าง และสิ่งรอบตัวให้เพียงเพื่อรองรับ การเปลี่ยนแปลงของลุง อาจจะทำได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงแม้ว่าเงินจะสามารถเนรมิตได้ทุกอย่าง แต่มันก็คงไม่สามารถซื้อความสุขของลุงให้กลับมา
และเงินก็ไม่สามารถจ้าง หรือซื้อให้ โรคพาร์กินสัน ที่ลุงเป็นให้หายขาดไปได้เช่นกัน ตอนนี้ลุงเริ่มทำใจแล้วว่า อาการของโรคมันจะทรุดลงเรื่อยๆ
ความเจ็บป่วย ไม่ได้เลือกว่าใครมีเงินมาก มีเงินน้อย แล้วมันจะเกิด หรือไม่เกิด ลุงก็รู้ตัวดีว่า เวลาต่อจากนี้ไป ลุงต้องต่อสู้กับอะไรบ้าง งานนี้ลูกชายทั้ง 3 ก็ไม่สามารถช่วยลุงๆได้
การมีเงิน และอำนาจ การประชาสัมพันธ์ มันอาจจะช่วยลุงให้อยู่ในตำแหน่งอย่างปลอดภัย แต่สิ่งดังกล่าวก็ไม่สามารถช่วยลุงให้หลีกหนีโรคร้ายได้ เงินทองอาจจะทำได้แค่เพียงบรรเทาชะลอ ยื้อเวลาก็เท่านั้นเอง
ลุงรู้ดีว่า อะไรจะเกิดกับลุงในเวลาที่เหลือ มิฉะนั้นลุงคงไม่ดำริที่จะให้เขากลับมา แต่ทำไมลุงไม่ลงมือทำเอง ทำไมต้องใช้จ่า เหตุผลง่ายๆ นั้นก็คือ
ลุงรู้ดีอยู่แล้วว่าจ่าทำไม่สำเร็จแน่ๆ เพราะใจจริงในใจของลุงไม่มีใครรู้ ว่าลุงกำลังคิดอะไรกันแน่
ก็คงต้องให้เวลาแก่จ่า ตอนนี้ก็เหลืออีกไม่ถึงสองวันแล้ว????????????..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น